Het lijkt op het schrijven van nieuwe hoofdstukken in je levensboek, zonder de dierbare, zonder gezond te zijn, zonder je kinderen nog veel te zien na een scheiding, zonder je baan nog te hebben waar je zoveel van hield….
Afhankelijk van de situatie hoor ik van cliënten vragen als:
- Hoe moet ik nu verder?
- Waarom heb ik nu dit verlies meegemaakt? Ik kan dit toch niet?
- Wat is belangrijk voor mij in het leven?
- Hoe wil ik dat het leven eruit ziet zonder…….?
- Wat vind ik zinvol om te doen? Wat niet?
- Waar word ik gelukkig van? Blij van?
- Wat wil ik niet meer doen? Wat wil ik juist meer gaan doen?
- Hoe kan ik van betekenis blijven voor mijn kinderen, nu ik hen niet meer zo vaak zie.
- Hoe moet dat nu met mijn leven, nu ik niet meer gezond ben?
- Waarom volg ik mijn hart niet en verander ik van baan? Kies ik een job waar ik zoveel meer betekenis uit kan halen?
- Waarom neem ik eigenlijk niet meer ruimte en tijd om goed voor mezelf te zorgen? Zodat ik voldoende kan ontspannen en tot rust kan komen?
- Waarom loop ik continu op de toppen van mijn kunnen? Ben ik altijd gehaast en gestrest? Waarom ligt mijn lat zo hoog? Waarom ga ik niet minder werken? Minder uitgeven? Minder druk maken om dingen die er niet toe doen?
- Wil ik nog wel meedoen aan de ‘ratrace’ nu ik ervaren heb hoe goed de rust me doet nu mijn agenda zo goed als leeg is in het weekend? En ik veel meer tijd heb voor mijn gezin en familie? (bijvoorbeeld ervaren in Coronatijd)
Het is zeker niet gemakkelijk om antwoorden te vinden op dit soort vragen als je net een ingrijpend verlies hebt meegemaakt. Je wordt overweldigd door allerlei gevoelens en emoties, het is een hele worsteling. Maar ondanks dat het hele pittige vragen zijn, komt er gaandeweg de tijd meer en meer ruimte om bezig te zijn met vragen zoals hierboven genoemd. Ik vind het erg mooi om te zien hoe het cliënten lukt om antwoorden te vinden op zingeving- en betekenisvragen. Voel me telkens erg dankbaar dat ik een stukje mag meelopen op het levenspad van cliënten.
